Thaqalain
- Dieser Artikel bezieht sich auf dem Wort Thaqlain.Siehe auch: Hadith al-Taqalain
Thaqalain (arabisch: ثَقَلَیْن) bedeutet somit auf deutsch in etwa «die beiden Schweren» oder im Kontext «die beiden Wertvollen» und bezieht sich auf die Überlieferung, in der der Prophet (s.) die Befolgung des Korans und der Ahl al-Bayt (a.) seiner Gemeinschaft befahl zu folgen. Diese unter Muslimen vor allem Schiiten bekannte Bezeichnung rührt aus dieser Überlieferung hervor.
Bedeutung Thaqalain
Thiql (arabisch: ثِقْل) bedeutet wörtlich «Last»[1] und Thiqal (arabisch: ثِقَل) «Gewicht»[2] und Thaqal (arabisch: ثَقَل) «Wertvolles»[3]. Thaqalain (arabisch: ثَقَلین) ist gebildet aus Thaqal und der Endung «ein» (arabisch: ین) und bedeutet daher «beide Wertvolle». Im Koran wird die Vokabel «Thaqalaan» (arabisch: ثَقَلان) im Vers 31 der Sura Rahman verwendet und bedeutet gemäß Koranexegeten zwei Gruppen nämlich den Geistern (arabisch: جن) und den Menschen.[4] Gleichzeitig haben einige die Bedeutung von Thaqalaan als Koran und „Blutsverwandte des Propheten“ betrachtet.[5]
Anlass der Überlieferung
Der Prophet des Islam (s.) befahl seiner Gemeinschaft in der Thaqalain-Überlieferung diese beiden kostbaren Dinge nämlich den Koran und seiner Ahl al-Bayt zu folgen und wer ihnen folgt niemals in die Irre gehen wird.[6]
In einigen Versionen dieser Überlieferung (der Prophet wiederholte diese Bezeichnung in unterschiedlichem Kontext) führte der Prophet (s.) den Koran als das «das größere Wertvolle» (arabisch:ثقل اکبر) und seine Ahl al-Bayt als «das kleinere Wertvolle» (arabisch: ثقل اصغر) ein.[7]
Fußnoten
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۸۵.
- ↑ ابن منظور، لسان العرب، ۱۴۱۴ق، ج۱۱، ص۸۵.
- ↑ قرشی، قاموس قرآن، ۱۴۱۲ق، ج۱، ص۳۰۷-۳۱۰.
- ↑ ابن کثیر، تفسیر القرآن العظیم، ۱۴۱۵ق، ج۴، ص۴۴۷؛ ابوالفتوح رازی، تفسیر روض الجنان، ۱۳۸۷ش، ج۱۰، ص۳۹۶.
- ↑ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۵ق، ج۲، ص۳۴۵؛ بحرانی، البرهان، ۱۳۳۴ق، ج۴، ص۲۶۷.
- ↑ نسائی، السنن الکبری، ۱۴۱۱ق، ج۵، ص۴۵؛ کلینی، الکافی، دارالکتب الاسلامیه، ج۱، ص۲۹۴.
- ↑ عیاشی، تفسیرالعیاشی، ۱۳۸۰ق، ج۱، ص۵.
Quellenverzeichnis
- Der edle Koran
- ابن کثیر، تفسیرالقرآن العظیم، چاپ علی شیری، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۴۱۵ق.
- ابن منظور، محمد بن مکرم، لسان العرب، تصحیح: احمد فارس، بیروت، دار الفکر للطباعه و النشر و التوزیع، ۱۴۱۴ق.
- ابوالفتوح رازی، تفسیر روض الجنان و روح الجنان، تصحیح و تعلیق ابوالحسن شعرانی و علی اکبر غفاری، تهران، بی نا، ۱۳۸۷ش.
- بحرانی، هاشم بن سلیمان، البرهان فی تفسیرالقرآن، تصحیح محمود بن جعفر موسوی زرندی، تهران، چاپخانه آفتاب، ۱۳۳۴ش.
- عیاشی،محمّد بن مسعود، تفسیرالعیاشی، تحقیق: سید هاشم رسولی محلاتی، چاپخانه علمیه، تهران، ۱۳۸۰ق.
- قرشی، سید علی اکبر، قاموس قرآن، تهران، دار الکتب الاسلامیه، ۱۴۱۲ق.
- قمی، علی بن ابراهیم، تفسیرالقمی، تصحیح طیب موسوی جزائری، قم، دارالکتاب، ۱۴۰۴ق.
- کلینی، محمد بن یعقوب، الکافی، تهران، دارالکتب الاسلامیه، بی‌تا.
- نسائی، احمد بن‌شعیب، السنن الکبری، بیروت، دار الکتب العلمیه، ۱۴۱۱ق.