Konvertiten-Apostat
Ein Konvertiten-Apostat (arabisch: مرتد ملي) ist im Gegensatz zum Geburts-Apostaten (arabisch: مرتد فطري) jemand dessen beide Elternteile keine Muslime waren und nach der Pubertät Muslim wurde und danach dem Islam abtrünnig wurde.
Dem Konvertiten-Apostat wird sein Eigentum beschlagnahmt und seine Ehe wird annulliert (arabisch: فسخ ازدواج). Wenn der männliche Konvertiten-Apostat keine Reue zeigt wird er zum Tode verurteilt wobei die weibliche Apostatin zu lebenslänglicher Haft verurteilt wird mit Möglichkeit der Aufhebung bei Zeigen von Reue (arabisch: توبة).
Begriffsbestimmung
- Hauptartikel: Apostasie
Ein Konvertiten-Apostat ist jemand deren beide Elternteile zum Zeitpunkt seiner Empfängnis keine Muslime waren und selbst nach der Pubertät Muslim wurde dann aber zum dem Islam wieder abtrünnig wurde.[1] Im Gegensatz zum Konvertiten-Apostat ist ein Geburts-Apostat jemand der als Kind muslimischer Eltern geboren wurde aber nach Erreichen der Pubertät dem Islam abtrünnig wurde.[2]
Strafmaß
Für Konvertiten-Apostaten werden bestimmte Strafmaßen angesetzt: Ihm wird die Möglichkeit der Reue gegeben aber wenn er die Reue ablehnt wird der männliche Apostat zum Tode verurteilt.[3] Die weibliche Konvertiten-Apostatin erhält lebenslage Freiheitsstrafe und während der Gebetszeiten (arabisch: اوقات الصلاة) zusätzlich physiche Bestrafung. Die Strafe wird aufgehoben sobald sie Buße (arabisch: توبة) tut.[4]
Im Falle eines zum dritten oder vierten mal wiederholten Apostasie einer Frau wird sie nach dem Urteil einiger Juristen hingerichtet[5] wobei Sayyed Abulqasem Khoei eine Frau auch bei wiederholter Apostasie nicht zum Tode verurteilt.[6]
Gesetzgebung
Urteile und Konsequenzen der Konvertiten-Apostasie sind wie folgt:
- Beschlagnahmung des Eigentums: Gemäß Erlass (arabisch: فتوا) einiger Juristen darf ein Konvertiten-Apostat solange er keine Buße (arabisch: توبة) tut sein Eigentum nicht in Besitz nehmen.[7] Jedoch hält Sayyed Abulqasem Khoei die Beschlagnahme des Eigentums eines Konvertiten-Apostat für nicht zulässig.[8]
- Annullierung der Ehe: Laut schiitischen Juristen führt Apostasie zur Annullierung der Ehe. Wenn jedoch Geschlechtsverkehr stattfand wird der Ehevertrag erst nach Ablauf der Wartezeit (arabisch: عدة), die nach dreimaligem Beenden der Menstruationblutung (arabisch: دم الحیض) beendet ist.[9]
- Ungültigkeit der Ehe: Bekannten schiitischen Juristen zufolge ist die Ehe eines Apostaten mit einem Muslim und Ungläubigen ungültig.[10] Sayyed Abulqasem Khoei hielt jedoch die Heirat eines Apostaten mit einer ungläubigen Frau für richtig.[11]
- Entzug der Erbschaft: Ein Apostat beerbt keinen Muslim wohl aber der Muslim von ihm.[12]
- Unreinreit (arabisch: نجاست): Der Apostat ist unrein (arabisch: نجس).[13]
Laut schiitischen Juristen führt die Reue des Konvertiten-Apostat zur Aufhebung der Strafen und deren Folgen.[14]
verwandte Abfragen
- Geburts-Apostasie (arabisch: مرتد فطري)
Fußnoten
- ↑ شهید ثانی، الروضة البهیه، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۳۰.
- ↑ محقق حلی، شرائع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۷۰.
- ↑ محقق حلی، شرائع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۷۰؛ خویی، مبانی تکملة المنهاج، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۳۹۶.
- ↑ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ق، ج۴۱، ص۶۱۰-۶۱۳؛ امام خمینی، تحریر الوسیله، ۱۳۷۹ش، ج۲، ص۳۶۵-۳۶۸؛ خویی، مبانی تکملة المنهاج، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۳۹۹-۴۰۱.
- ↑ نگاه کنید به: محقق حلی، شرائع الاسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۷۲؛ شهید ثانی، مسالک الافهام، ۱۴۱۳ق، ج۱۵، ص۳۱.
- ↑ خویی، مبانی تکملة المنهاج، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۴۰۱.
- ↑ نگاه کنید: نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۴۱، ص۶۲۰.
- ↑ خویی، مبانی تکملة المنهاج، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۳۹۶.
- ↑ نجفی، جواهر الکلام، ج۴۱، ص۶۱۵؛ خویی، مبانی تکملة المنهاج، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۳۹۶.
- ↑ شیخ طوسی، المبسوط، ۱۳۵۱ش، ج۷، ص۲۸۹؛ محقق کرکی، جامع المقاصد، ۱۴۲۹ق، ج۱۲، ص۴۲۳؛ محقق حلی، شرائع الإسلام، ۱۴۰۸ق، ج۴، ص۱۷۲؛ علامه حلی، تحریر الأحکام، مؤسسة آل‌البیت، ج۲، ص۲۱؛ نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ق، ج۴۱، ص۶۰۲.
- ↑ خویی، مبانی تکملة المنهاج، ۱۴۲۲ق، ج۱، ص۴۰۵.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید: نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۳۹، ص۱۷.
- ↑ برای نمونه نگاه کنید: نجفی، جواهر الکلام، ۱۳۶۲ش، ج۶، ص۲۹۳.
- ↑ نگاه کنید به: شهید ثانی، الروضة البهیه، ۱۴۱۰ق، ج۸، ص۳۰.
Quellenverzeichnis
- امام خمینی، سید روح‌الله، تحریر الوسیله، قم، دارالعلم، ۱۳۷۹ق.
- خویی، سید ابوالقاسم، مبانی تکملة المنهاج، قم، مؤسسة احیاء آثار الامام الخوئی، ۱۴۲۲ق.
- شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، الروضة البهیة فی شرح اللمعة الدمشقیه، شرح سید محمد کلانتر، قم، کتابفروشی داوری، ۱۴۱۰ق.
- شهید ثانی، زین‌الدین بن علی، مسالک الافهام الی تنقیح شرائع الاسلام، قم، مؤسسة المعارف الاسلامیة، ۱۴۱۳ق.
- علامه حلی، حسن بن یوسف، تحریرالأحکام، قم، مؤسسة آل‌البیت لإحیاء التراث، بی‌تا.
- محقق حلی، جعفر بن حسن، شرائع الإسلام فی مسائل الحلال و الحرام، تحقیق: عبدالحسین محمد علی بقال، قم، اسماعیلیان، ۱۴۰۸ق.
- محقق کرکی، علی بن حسین، جامع المقاصد فی شرح القواعد، قم، مؤسسة آل‌البیت لإحیاء التراث، ۱۴۲۹ق.
- موسوی اردبیلى، سيد عبدالکريم، فقه الحدود و التعزیرات، قم، مؤسسه انتشارات دانشگاه مفید، چاپ دوم، ۱۴۲۷ق.
- نجفی، محمدحسن، جواهرالکلام، تحقیق ابراهیم سلطانی، بیروت، دار احیاء التراث العربی، ۱۳۶۲ق.
- شیخ طوسی، محمد بن حسن، المبسوط فی الفقه الامامیه، محمدباقر بهبودی، تهران، مکتبة الرضویة، ۱۳۵۱ش.