Suhuf

Aus wikishia

«Suhuf» ist ein islamischer Begriff, der sich auf Lehren, Gesetze, und Verse Gottes auf Tafeln oder Blätter geschrieben sind und im Deutschen am besten mit «Schriften» oder «Tafeln» übersetzt werden kann. Im Koran und den Überlieferungen wird «Suhuf» im allgemeinen auf Offenbarungs-Bücher der Propheten oder spezielle wie den Koran oder die Offenbarungs-Schrift des edlen Propheten Abraham angewendet. «Suhuf» wird auch im Sinne des Protokolls der Taten eines Menschen am großen Gerichtstag verwendet.

Bedeutung

Der Koran-Exeget und Lexikograph Hasan Mostafawi (1426-1334n.H.) schrieb in «Al-Tahqiq fi Kalimat al-Qur'an al-Karim» «Suhuf» ist eine Definition für etwas wie Lehren Gottes (arabisch: معارف الهی), religiöse Gesetze und Verse (arabisch: احکام و آیات), die den Propheten offenbart und darin niedergeschrieben wurden. Diese Schriften waren je nach Epoche unterschiedlich: Mal aus Holz, mal aus gegerbtem Leder, mal aus Papier usw.[1]

«Suhuf» (arabisch: صُحُف) ist der Plural der Vokabel «Sahifah» (arabisch: صحیفة).[2] mit der Bedeutung «etwas was ausgebreitet ist»[3] oder etwas auf dem geschrieben wird.[4]. Daher im Deutschen am besten mit «Tafeln» oder «Schriften» übersetzt.

Himmelsbücher

In Vers 133 der Sure 20. Taha[Koran 1] erwähnte Gott die Bücher, die er den Propheten offenbarte mit dem Ausdruck «Suhuf» (arabisch: صحف).[5]

In Vers 52 der Sure Muddathir heißt es auch: «Nein, jeder von ihnen wünscht, es möchten ihm offene Tafeln der Offenbarung gegeben werden.»[Koran 2] Die Kommentatoren sehen die Bedeutung von «Tafeln» (arabisch: صحف) in diesem Vers als das Himmelsbuch an.[6]

Im Koran wird das Buch des Propheten Abraham und Moses mit dem Ausdruck «Suhuf» erwähnt: «Schriften Abrahams und Moses»[Koran 3]. Die Koran-Exegeten betrachten die Bedeutung von «Moses Tafeln» als dieselbe Thora und sind auch der Ansicht dass Abrahams Schriftrollen sich auf das Buch des Himmels beziehen das Abraham offenbart wurde.[7] In Überlieferungen werden die den Propheten Adam[8], Propheten Set (arabisch: شیث) [9] und dem Propheten Idris (arabisch: ادریس (پیامبر))[10] offenbarten Himmelsbücher mit «Suhuf» bezeichnet.

Die Koran-Exegeten sind der Ansicht dass in Vers 13 der Sure Abasa[Koran 4] und Vers 2 der Sure Bayyna[Koran 5] mit dem Begriff «Suhuf» (arabisch: صُحُفًا) der Koran selbst gemeint ist.[11]

Buch der Taten

Den Koran-Exegeten zufolge steht in dem Vers 10 der Sure Takwir «und wenn die Schriften entfaltet werden»[Koran 6] das Protokoll der Taten des Menschen mit der Interpretation von «Schriften» (arabisch: صحف ) erwähnt:[12] Imam Ridha (Friede sei mit ihm) erwähnte in einer Überlieferung auch das Protokoll der Taten mit dem Begriff «Suhuf».[13]

Verse des Koran

  1. ↑ 20:33 وَقَالُوا لَوْلَا يَأْتِينَا بِآيَةٍ مِّن رَّبِّهِ ۚ أَوَلَمْ تَأْتِهِم بَيِّنَةُ مَا فِي الصُّحُفِ الْأُولَىٰ
  2. ↑ 74:53 بَلْ يُرِيدُ كُلُّ امْرِئٍ مِّنْهُمْ أَن يُؤْتَىٰ صُحُفًا مُّنَشَّرَةً
  3. ↑ 87:19صُحُفِ إِبْرَاهِيمَ وَمُوسَىٰ
  4. ↑ 80:13 فِي صُحُفٍ مُّكَرَّمَةٍ
  5. ↑ 98:2 لَمْ يَكُنِ الَّذِينَ كَفَرُوا مِنْ أَهْلِ الْكِتَابِ وَالْمُشْرِكِينَ مُنفَكِّينَ حَتَّىٰ تَأْتِيَهُمُ الْبَيِّنَةُ
  6. ↑ 81:10 وَإِذَا الصُّحُفُ نُشِرَتْ

Fußnoten

  1. ↑ مصطفوی، التحقیق، ۱۳۶۰ش، ج۶، ص۱۹۸.
  2. ↑ قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۱۰.
  3. ↑ قرشی، قاموس قرآن، ۱۳۷۱ش، ج۴، ص۱۱۱.
  4. ↑ ابن‌منظور، لسان‌العرب، ۱۴۱۴ق، ج۹، ص۱۸۶.
  5. ↑ فیض کاشانی، تفسیر الصافی،۱۴۱۵ق، ج۳، ص۳۲۸.
  6. ↑ فضل‌الله، تفسیر من وحی القرآن، ۱۴۱۹ق، ج۲۳، ص۲۲۸.
  7. ↑ مکارم شیرازی، تفسیر نمونه، ۱۳۷۴ش، ج۲۲، ص۵۵۵؛ طباطبائی، المیزان، ۱۴۱۷ق، ج۱۹، ص۴۵.
  8. ↑ طیب، اطیب البیان، ۱۳۷۸ش، ج۱، ص۲۴۹.
  9. ↑ سیوطی، الدر المنثور، ۱۴۰۴ق، ج۶، ص۳۴۱.
  10. ↑ ملاحویش آل غازی، بیان المعانی، ۱۳۸۲ق، ج۵، ص۱۶۷.
  11. ↑ طبرسی، مجمع البیان، ۱۳۷۲ش، ج۱۰، ص۶۶۵؛ مغنیه، تفسیر الكاشف، ۱۴۲۴ق، ج۷، ص۵۹۴.
  12. ↑ شیخ طوسی، التبیان، داراحیاء التراث، ج۱۰، ص۲۸۳.
  13. ↑ قمی، تفسیر القمی، ۱۴۰۴ق، ج۲، ص۲۶.

Quellen

  • ابن‌منظور، محمد بن مکرم، لسان‌العرب، بیروت، دارصادر، چاپ سوم، ۱۴۱۴ق.
  • سیوطی، جلال‌الدین، الدر المنثور فی تفسیر المأثور، قم، کتابخانه آیة الله مرعشی نجفی، ۱۴۰۴ق.
  • شیخ طوسی، محمد بن حسن، التبیان فی تفسیر القرآن، با مقدمه: شیخ آقابزرگ تهرانی، تحقیق: قصیرعاملی، احمد، بیروت، داراحیاء التراث العربی، بی‌تا.
  • طباطبائی، سید محمدحسین‏، المیزان فی تفسیر القرآن، قم، دفتر انتشارات اسلامی‏، چاپ پنجم‏، ۱۴۱۷ق.
  • طبرسی، فضل بن حسن، مجمع البیان فی تفسیر القرآن، مقدمه: محمد جواد بلاغی‏، تهران، ناصر خسرو، چاپ سوم، ۱۳۷۲ش.
  • طیب، سیدعبدالحسین، اطیب البیان فی تفسیر القرآن، تهران، انتشارات اسلام، چاپ دوم، ۱۳۷۸ش.
  • فضل‌الله، سید محمدحسین، تفسیر من وحی القرآن، دارالملاک للطباعة و النشر، بیروت، چاپ دوم، ۱۴۱۹ق.
  • فیض کاشانی، ملامحسن، تفسیر الصافی، تحقیق: حسین اعلمی، تهران، انتشارات الصدر، چاپ دوم، ۱۴۱۵ق.
  • قرشی، سید علی‌اکبر، قاموس قرآن، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ ششم، ۱۳۷۱ش.
  • قمی، علی بن ابراهیم، تفسیر القمی، محقق و مصحح: سید طیب موسوی جزائری، قم، دارالکتاب، چاپ سوم، ۱۴۰۴ق.
  • مصطفوی، حسن، التحقیق فی کلمات القرآن الکریم، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ۱۳۶۰ش.
  • مکارم شیرازی، ناصر، تفسیر نمونه، تهران، دارالکتب الإسلامیة، چاپ اول، ۱۳۷۴ش.
  • ملاحویش آل غازی، عبدالقادر، بیان المعانی، دمشق، مطبعة الترقی، چاپ اول، ۱۳۸۲ق.
Abgerufen von „https://de.wikishia.net/w/index.php?title=Suhuf&oldid=10493“